پناهیان روضه خواند، نقویان دردش گرفت

شروع ماجرا

کاملا اتفاقی در راهروی سازمان ملل ظریف با رئیس جمهور آمریکا دست می دهد، کاری که خلاف قوانین جمهوری اسلامی در زمینه دیپلماتیک است. عده ای مخالفت می کنند، عده ای هم ککشان نمی گزد.

زمینه اش را البته هاشمی رفسنجانی چند ماه قبل فراهم کرده بود و با شور و شعف اعلام کرده بود که تابوی رابطه با آمریکا شکسته شده است.

کم کم تر زمزمه ها بلند شد که میشود با آمریکا در زمینه های دیگر رابطه داشت، سخنانی که این بار از دهان مبارک رئیس جمهور مطرح شد، دستان ظریف تثبیت آن حرف های غیر اتفاقی بود.

اتفاقی یا غیراتفاقی؟؟

اولش گفتند اتفاقی بودف نمیخواستیم دست بدهیم ، در رودربایستی افتادیم، اتفاقی در مسیرشان افتادیم، یعنی سیاستی که نزدیک چهل سال از آن صیانت شد، کاملا اتفاقی توسط یک دیپلمات اتفاقی تر بر باد رفت.

بعد هم خودشان گفتند ظریف مرد میدان مبارزه است و افسر است و مجاهد است و این حرف ها، مجاهدی که به سادگی و کاملا اتفاقی با دشمن دست میدهد، برای دادن امتیازهای بیشتر.

اسب تروای آمریکایی ها در تهران

کم کم ردپای اسب تروا در تهران دیده شد، رستوران های مک دونالد که سمبل زندگی آمریکایی است، اولش به سادگی سس اش آمد و اولین تحریمی که برداشته شد تحریم نوشابه بود، و این نهایت دلسوزی آمریکایی ها برای جوانان ماست که سال ها بیماران مظلوم کشور را در تحریمی از دارو فرو برده اند و تا دم تیغ مرگ برده اند.

مذاکره ای که روحانی دوست داشت امام حسین کند

روحانی خیلی دوست داشت امام حسین معامله کند، برای همین عتاب و خطاب های امام حسین به عمرسعد را شوق امام حسین برای مذاکره با یزیدیان معرفی کرد تا کربلا به جای درس جهاد درس مسامحه و به جای امر به معروف درس معامله داشته باشد.

پناهیان روضه خواند، نقویان دردش گرفت

بعد از شب عاشورا در مراسم روضه امام حسین علیه السلام، حجت الاسلام پناهیان روضه خواند اما آن کسی که بیشتر از همه دردش گرفت، نقویان بود، تا جایی که برای دفاع از کار اتفاقی ظریف، امام حسین را پای میز مذاکره نشاند و از علاقه امام حسین برای دست دادن با عمرسعد صحبت کرد.

اوج قداستی که برای امام حسین قائل بود خرج کردنش برای کار کاملا اتفاقی ظریف بود.

بیرون افتادن این سخنان از زبان نقویان بابی جدید در روضه و تاریخ کربلا بود که تا به حال از زبان کسی شنیده نشده بود ولی نقویان نشان داد برای بیان آنچه در کربلا گذشت به تاریخ و تاریخ شناسی نیازی نیست، فقط کافیست علاقه مندان به عمرسعد دست بدهند تا آخوندهای درباری برایشان حدیث و روایت بسازند.

 

راستی فکر نمی کردم روضه ها روزی دماغ کسی مثل نقویان را بسوزاند و از شنیدن دلاوری های  ابالفضل(ع) این همه نگران شوند.

---

تمام متن نوشته سید مجید کریمی است : http://www.seyyedkarimi.ir- [e-mail]